Η προέλευση του όλκιμου σιδήρου και του οζιδωμένου στοιχείου

Το κράμα τουχυτοσίδηροςχρονολογείται πίσω στη δεκαετία του '30 και του 40 του 20ου αιώνα. Η θεραπεία με κράμα έχει κάνει ένα ποιοτικό άλμα στην απόδοση του χυτοσιδήρου, και ταυτόχρονα, μερικές ειδικέςχυτοσίδηροόπως η αντίσταση στη φθορά, η αντίσταση στη διάβρωση και η αντοχή στη θερμότητα έχουν γεννηθεί. Ήταν επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδουχυτοσίδηροςδημιουργήθηκε με κύηση. Στα τέλη της δεκαετίας του '40 του 20ου αιώνα, ο εμβολιασμένος σφαιροειδών χυτοσιδήρου γραφίτη αντικατέστησε το συνηθισμένο χυτοσίδηρο γραφίτη, το οποίο ονομάζουμε όρτυρο σίδερο.

Ταξινόμηση σφαιροειδών και αντισημειοειδών στοιχείων

Σύμφωνα με την επίδρασή τους σφαιροειδούς, τα στοιχεία σφαιροειδούς χωρίζονται γενικά σε τρεις ομάδες.

Ομάδα Ι: MG, Υ, CE, LA, PR, SM, DY, HO, ER.

Ομάδα 2: ΒΑ, Li, καίσο, ρουβιδίου, στροντίου, θόριο, κάλιο, νάτριο.

Ομάδα ΙΙΙ: Αλουμίνιο, ψευδάργυρος, κάδμιο, κασσίτερο.

Η πρώτη ομάδα είχε την ισχυρότερη ικανότητα σφαιροειδούς, η δεύτερη ομάδα ήταν η δεύτερη και η τρίτη ομάδα ήταν η πιο αδύναμη.

Όταν το μαγνήσιο χρησιμοποιείται ως στοιχείο σφαιροειδούς, η τρίτη ομάδα στοιχείων συχνά παράγει αντισημειοειδή.

Τα στοιχεία κατά της οριοθετότητας: Το θείο και το οξυγόνο είναι κοινά στοιχεία κατά της οριοθετότητας σε χυτοσίδηρο και Ti, AL, B, AS, PB, SN, SB, BI, TE και SE είναι κοινά στοιχεία κατά της οριοθετότητας σε τετηγμένο σίδηρο.